Yorgun ruhlar uykuya dalınca mumları söndür,rüzgarın havalandırdığı perdeleri aç kapıların arkasında saklı bir şey kalmasın.Güz yapraklarıyla dolu bir bahçe,gece duyduklarına şaşırmış baykuşlar,güneşin ısıtmasını beklerken içleri ürperten gri bir sabaha uyanmış bir kedi.Evin gölgesi düşmüş boş havuza bahçeyi renklendiren kırmızı bir top tüm griliklerin içinde küçük bir çocuk gibi duruyor tam ortada.
Puslu camların arkasından bakıyor gözler,hatırlıyor eskiyi.Mutfakta pişen kekin kokusuyla karışmış pembe bahar titretiyor burnunu,içine çekiyor sabahın sessiz kokusunu.
Kapılar kapanıyor tek tek.Yalnızlık nasıl bir şeydi unutmuş kulaklar.Yalnız korku doldurmuş tek bir kavanoza oturmuş masasına.Eskiden gramofonun sesinden kardeşlerinin gürültüsünden ailesinin nefesinden sır tumuş duvarlar şimdi bir örümceğin emrindeler ağlar altında.Şamdanlar aydınlatmıyor artık masayı.Bıçağını sürüyor ekmeğine kulağı kapıda...annesinin sessiz soluğu
"Eğer bugün hissediyorsan acı,yarın bulacaksın gücü"
0 yorum:
Yorum Gönder